پرستاری کردن از دوست بیمار در اقامتگاه دخترانه

پرستاری کردن از دوست بیمار در اقامتگاه دخترانه

یکی از بدترین لحظاتی که انسان می تواند در طول زندی خود با آن روبرو شود، بیمار شدن است. بیماری های جسمی و روحی می توانند روند زندگی انسان را به کلی تغییر دهند. آدم ها تا زمانی که سالم هستند قدر سلامتی خود را نمی دانند اما همین که بیمار شدند حاضر هستند تمامی هست و نیست خود را فدای سلامتی خود کنند. بیمار شدن از یک طرف ناراحت کننده است و تحمل شرایط بیماری از طرف دیگر می تواند به غایت آزار دهنده باشد. در اقامتگاه دخترانه تجربه چنین حسی می تواند فرد را تا مرز دلتنگی شدید بکشاند. چرا که در مکان هایی نظیر اقامتگاه دخترانه در تهران و سایر اقامتگاه دانشجویی و کارمندی، افراد به خودی خود احساس دلتنگی دارند. اکنون تصور کنید چنین حسی با بیماری آمیخته شود. افراد زمانی که بیمار می شوند به شدت دل نازک شده و بر سر هر مساله کوچکی دلگیر می شوند. بنابراین احساس تنهایی به هنگام بیماری در اقامتگاه دخترانه می تواند شرایط را بدتر کرده و افراد بیمار را بیمارتر کند. در چنین شرایطی است که پرستاری کردن از دوستان بیمار خود در اقامتگاه دخترانه کاری بسیار باارزش است. بدون شک همه ما قبول داریم که دوستی ها تنها برای زمان خوشی های افراد نیستند. بلکه دوستان واقعی کسانی هستند که در زمان سختی و بیماری خود را نشان می دهند. هیچ کس نمی تواند فردی را که در زمان خوشی همیشه دور و بر دوستانش است و به محض اینکه بیمار شدند و یا مشکلی برایشان پیش آمد آنها را تنها می گذارد، یک دوست واقعی بنامد. چنین فردی تنها اسم دوست را یدک می کشد و هیچ بویی از دوستی واقعی و ارزش حقیقی آن نبرده است.

چگونه از دوست بیمار خود در اقامتگاه دخترانه پرستاری کنیم؟

فردی را تصور کنید که در اقامتگاه دخترانه تهران ساکن بوده و به تازگی بیمار شده است. قرار نیست بیماری او خیلی جدی باشد، بلکه یک آنفولانزای ساده می تواند یک فرد بالغ را از پای در آورده و او را مجبور به استراحت و خوابیدن در بستر بیماری کند. در چنین شرایطی اگر افراد دیگر چنین فردی را به حال خود رها کنند، بدون شک از بیماری او را از پا در نیاورد غم و غصه تنها بودن و احساس تنهایی و غربتی که تجربه می کند می تواند او را از پا در بیاورد. به همین دلیل است که پرستاری کردن از دوست بیمار خود در اقامتگاه دخترانه نه تنها یک کار پسندیده و خوب بلکه امر واجبی است که هر فردی موظف است در برابر دوست خود انجام دهد. زمانی که صحبت از پرستاری کردن از دیگران به میان می آید منظور پرستاری کردن حرفه ای مانند یک پرستار دوره دیده نیست. در اقامتگاه دخترانه در تهران زمانی که فردی بیمار می شود و قرار است از وی پرستاری کنیم تنها لازم است که در کنار او باشیم و به او دلگرمی بدهیم. در چنین شرایطی بهترین کار این است که در ابتدا فرد بیمار را نزد پزشک ببریم. پس از آن می تواند تنها برای چند روز مسئولیت دادن داروهای وی را تقبل کرده تا از مصرف به موقع و صحیح آنها خاطر جمع شویم. پختن یک غذای و سوپ ساده در اقامتگاه دخترانه و سایر اقامتگاه دانشجویی نباید کار دشواری باشد. پختن یک قابلمه سوپ و خوراندن آن به دوست بیمار خود در اقامتگاه دخترانه در تهران چنان تاثیر عمیقی بر روند بهبودی وی دارد که هرگز از خاطر او پاک نخواهد شد.

چک کردن گاه و بیگاه علائم بیماری دوست خود در اقامتگاه دخترانه نیز کار هوشمندانه ای است که در زمان تقبل پرستاری وی باید انجام گیرد. گاهی برخی از افراد حتی در سنین بزرگسالی هم ممکن است در اثر بیماری و تب تشنج کرده و صدمات جبران ناپذیری ببینند. یکی دیگر از اتفاقاتی که ممکن است در زمان بیماری برای ساکنین اقامتگاه دخترانه بیفتد این است که از کلاس های دانشگاه و یا از سرکار خود جا بماند. در چنین شرایطی یک دوست دلسوز می تواند فکر این موقعیت را کرده و هماهنگی های لازم را صورت دهد. آنچه اهمیت دارد این است زمانی که فردی در اقامتگاه دخترانه و هر اقامتگاه کارمندی و دانشجویی دیگری بیمار می شود، خاطر جمع باشد که دوست یا دوستانی دارد که همه جوره هوایش را دارند و نخواهند گذاشت احساس تنهایی و غربت کند.