افراط و تفریط در روابط در خوابگاه دخترانه

افراط و تفریط در روابط در خوابگاه دخترانه

از آن جایی که معمولا در کشور ما آموزش های اساسی در زمینة ارتباط و روابط انسانی کمتر انجام می شود، افراد آن چه را که به نظرشان صحیح به نظر می رسد انجام می دهند که در مواقعی ممکن است درست باشد و در مواردی نیز نادرست است. در این میان افراط و تفریط های زیادی صورت می گیرد. مثلاً بعضی از ساکنین پانسیون دخترانه اصلاً سعی می کنند که دوستی و ارتباط چندانی برقرار نکنند چون احساس اعتماد ضعیفی به دیگران دارند. آنان نگرانی های زیادی در ارتباط و دوستی با هم اتاقی هایشان دارند مانند این که انسان های دیگر غیر قابل اعتمادند، ممکن است به فکر منافعی باشند و از آنها سوء استفاده کنند و مواردی از این قبیل.برخی از ساکنین در خوابگاه دخترانه خود را به دیگران تحمیل می کنند. عده دیگر هم به آسانی و با هر کسی طرح دوستی می ریزند ودر این دوستی تا درجات بالایی پیش می روند، رازهای زندگی خود را بی مهابا با هر یک از ساکنین درمیان می گذارند و فداکاری های افراطی و از خودگذشتگی های زیادی از خود نشان می دهند.

حقیقت آن است که هردو رویکرد مشکل زا است. نه دختران پانسیون آن قدر خطرناکند که نتوان به آنها نزدیک  شد و ارتباط برقرار کرد و نه آن قدر مهربان که در هرمرحله ای از آشنایی از خودگذشتگی و ایثار وفداکاری نشان داد. بلکه می توان با آنها ارتباط معمولی برقرار کرد، آشنا شد، به رابطه ادامه داد و اگر مشکل یا مسئله خاصی پیش نیامد به دوستی و عمق دادن به آن ادامه داد تا آن جا که بعد از مدت ها آشنایی چنان چه ویژگی های فرد مورد نظر روشن شد از جمله قابلیت اعتماد، صمیمیت، توانایی او در درک و فهم انسان ها و... آن گاه دوستی را عمیق ساخت و به موضوعات عمیق تر پرداخت.

 به یاد داشته باشید که ارتباط بین هم اتاقی ها در خوابگاه دخترانه تهران دوسویه و دو طرفه است. ارتباط حالت بده بستان دارد. در مقابل آن چه به دست می آورید از خود به دیگری بدهید. اگر مشاهده کردید که هم اتاقیتان  فقط گیرنده است دست نگهدارید. طبق ضرب المثل قدیمی عمل کنید که می گوید : برای کسی بمیر که برایت تب کند . ممکن است بگو یید این درست نیست بلکه باید انسان از خود گذشتگی و فداکاری نشان دهد. اگر چه از خود گذشتگی، فداکاری و ایثار یکی از صفات پسندیده انسان است ولی نکتة مهم اين است که یک انسان به چنان جایگاه رشد و کمالی رسیده باشد که بتواند ببخشد، ایثار یا فداکاری کند. انسان های معمولی و در سنینی که شما در آن قرار دارید هنوز به این درجه از رشد و کمال نرسیده اند. به همین علت زمانی که مدت ها از خودگذشتگی و ایثار می کنند و در مقابل چیزی دریافت نمی کنند دچار عصبانیت، رنجش، کینه و خصومت می شوند. معمولاً این حالت ها همراه است باعصبانیت شدیدی که فرد از خود دارد. این که چرا اجازه داده ام هم اتاقیم از من سوء استفاده کند. برای این که بهتر بتوانید مورد بالا را دریابید به این مثال توجه کنید . یک بانک دارای ذخیره و سرمایه خاصی است. زمانی که این بانک بی رویه و بی اندازه از سرمایه ي خود به دیگران وام می دهد زمانی می رسد که دچار ورشکستگی می شود. از نظر عاطفی و ارتباطی هم همین طور است. زمانی که شما بی اندازه از سرمایة روانی و عاطفی خود به دیگران می دهید و در مقابل آن چیزی دریافت نمی کنید بعد از مدتی دچار ورشکستگی روانی و عاطفی می شوید که در این زما نها احتمال به وجود آمدن افسردگی بیش از هرچیز دیگری است.